Winaar Schrijfwedstrijd Rotterdam 2050
Het is zover! We zijn verheugd om de winnaar van onze schrijfwedstrijd die liep tijdens de kerstvakantie bekend te maken. Uit de getalenteerde inzendingen heeft de jury gekozen voor het verhaal Cyberstorm in FutureMart geschreven door Day Cruz Matias.
Day Cruz Matias is een 17-jarige student aan het Zadkine, waar ze het tweede jaar van de opleiding rechten op niveau 4 volgt. Over haar inzending schreef de jury het volgende: 'leuk en origineel toekomstverhaal. De schrijfster heeft zich echt ingeleefd en geeft een duidelijk toekomstbeeld van een dag in Rotterdam in 2050! Het is een mooi fictief verhaal met een kijkje in de hypermoderne toekomst in 2050. Er heerst angst dat robots de mensheid volledig zullen overnemen. Knap voor een 17-jarige!'
De prijsuitreiking vindt plaats tijdens het leesambassadeurevenement op 25 januari 2024. Hieronder vind je haar winnende inzending, die ons meeneemt op reis naar het Rotterdam van de toekomst en dient als herinnering dat we ook in de toekomst als Rotterdammers de handen uit onze mouwen moeten blijven steken."
Cyberstorm in FutureMart
Door Day Cruz Matias
‘’Daar ben je.’’ zegt Clayton. Hij springt op een zitzak in de hoek van de kamer terwijl hij een gekleurde stuiterbal gooit en weer vangt. Zijn ogen zijn gericht op zijn vriend Rick die tegenover hem zat op een bed. Het was vochtig in de kamer, dit kwam voornamelijk door het weer buiten. Klimaatverandering had niet alleen de stad maar het gehele land zwaar getroffen.
Rick leunt tegen zijn bed aan met een zucht, zijn hoofd wordt ondersteund door zijn arm. ‘’We moeten melk halen, man.’’
‘’Hoe is dat nu al op?’’
‘’Ik denk niet dat je het antwoord wilt weten.’’ zegt Rick, lachend. Clayton kijkt hem aan met een blik waaraan je kan merken dat hij toch wel teleurgesteld is. ‘’En dat zeg je nu? Weet je, ik bestel het wel gewoon.‘’ Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en klikt op de Albert Heijn app. Rick die zit recht op, zijn handen zwaaien in bezwaar. ‘’Nee, nee. Is beter als we zelf gaan.’’
Clayton kijkt hem verbaast aan. ‘’Bro? Wanneer ben jij voor het laatst in een supermarkt geweest?’’
‘’Ja, nooit…’’
‘’Precies,’’ zegt Clayton terwijl hij met zijn telefoon zwaait. ‘’daar hebben we dit voor.’’
Rick die staat op met een frustrerende zucht, hij loopt heen en weer alsof hij diep nadenkt. ‘’Ik wil gewoon een keer zelf mijn boodschappen doen.’’ Clayton die zucht ook en stopt zijn telefoon en zijn zak. ‘’Er zijn geeneens kassa’s meer, hoe wil je betalen?’’
‘’Je hebt van die machines, toch?’’
‘’Dat noem je zelfscan, dat is nog meer werk!’’
‘’Alles voor melk.’’
Rotterdam, net zoals de maatschappij, werd steeds luier. Dat betekent de jongeren in Rotterdam niet opgegroeid zijn met de productiviteit van de vorige generaties. Zelf schoonmaken? Dat doet de handsfree machine wel. En zelf boodschappen doen? Dat is zowat een avontuur.
Onderweg naar de supermarkt waren er een aantal dingen die opvielen. Er waren in Rotterdam veel minder auto’s dan nu en veel meer groen. De stad leek ingericht te zijn op wandelaars en fietsers om het milieu te bevorderen, plastic reclameborden waren vervangen door elektrische borden en veel van de energie kwam van zonnepanelen.
De ingang van de supermarket was lux. Er stond een machine vast aan de muur die een groet uitbracht. De stem van de robot echode door de winkel terwijl zij binnenliepen. ‘’Welkom bij de Albert Heijn. Pak een mandje. Welkom bij de Albert Heijn. Pak een mandje.’’
herhaalde die steeds.
‘’We hebben geen mandje nodig,’’ zegt Rick. ‘’we komen alleen voor melk.’’ Een robot assistent rijdt langs hun naar de mandjes en gaat vervolgens voor de twee jongens staan. Rick en Clayton kijken elkaar aan en dan weer naar de robot. De robot spreekt met een vriendelijke stem: ‘’Pak een mandje.’’ Zijn metalen hand houdt het mandje voor zich uit en op het digitale scherm, op wat leek dat zijn hoofd moest verstellen, verscheen een glimlach.
‘’We hebben geen mandje nodig…’’ herhaalt Clayton terwijl Rick spottend lacht naar de robot. De robot, die een naamkaartje ophad waar ‘Griffie’ op stond, reed dichterbij. Griffie zijn toon was nu neutraal en langzamer, veel meer intimiderend dan daarvoor. ‘’Pak. Een mandje.’’ De pixel-achtige lach die je op het scherm kon zien nog steeds even groot. De twee jongens keken elkaar aan en Rick pakte het mandje. ‘’Veel plezier en dankjewel voor het kiezen van Albert Heijn!’’ zegt Griffie en dan rijdt hij weer weg.
Hun slimme boodschappenlijstje leidde hen door de verschillende afdelingen van de winkel. In de groenteafdeling werden ze geconfronteerd met zwevende platformen waar planten en groenten lagen die verser waren dan ooit tevoren. De bakkerij bakte elke uur vers brood en was afgestemd op duurzaamheid dus er werd niet verspild.
Terwijl ze verder liepen, stopten ze bij de afdeling met futuristische voedselbereidingssystemen. Hier konden ze kiezen uit een scala aan robots die maaltijden konden bereiden met een druk op de knop. Clayton die wou gelijk op de knop drukken maar Rick hield z’n hand tegen. ‘’Dat is waarschijnlijk superduur, gast.’’ Clayton was gefascineerd door een robotchef die sushi maakte, terwijl Rick zich aangetrokken voelde tot een grillrobot die perfecte hamburgers beloofde.
Clayton klikte toch op de knop en de robot begon sushi te maken. ‘’Wow! Hijs ziek snel!’’ Rick die was zijn vorige gedachte allang vergeten terwijl hij kijkt naar de sushi robot.
Na het kiezen van wat kant-en-klare maaltijden, gingen ze naar de afdeling met slimme koelkasten. Deze koelkasten analyseerden automatisch wat erin zat en suggereerden recepten op basis van de beschikbare ingrediënten. Clayton en Rick waren onder de indruk en besloten een paar extra items toe te voegen voor nieuwe, spannende gerechten.
Terwijl ze naar de kassa liepen, genoten zij van hun moderne boodschappenervaring. De kassa was volledig geautomatiseerd, waarbij de producten automatisch werden gescand en het bedrag van hun virtuele portemonnee werd afgetrokken. Ze verlieten de winkel met tassen vol innovatieve voedingsmiddelen en glimlachend keken ze uit naar het proberen van hun eerste futuristische maaltijd.
In 2050 was boodschappen doen niet alleen een taak, maar ook een spannende en educatieve ervaring. Clayton en Rick waren blij dat ze deel uitmaakten van deze nieuwe wereld vol mogelijkheden en technologische vooruitgang.
(een maand later)
De twee jongens, vol verwachting voor hun tweede boodschappen in 2050, worden overvallen door een plotselinge cyberaanval tijdens het winkelen in de hypermoderne supermarkt. Het alarmsysteem giert, de elektronische systemen falen en hun virtuele portemonnee wordt gehackt, waardoor ze zonder geld staan. De chaos escaleert als beveiligingsrobots ontregeld raken. Samen met anderen vluchten ze de straten op, beseffend dat de technologische afhankelijkheid een onverwachte en duistere wending heeft genomen. Hun opwindende boodschappenavontuur eindigt als een nachtmerrie in een dystopische realiteit.
